„Cicho szaaa!!!” Krzysztofa Koraba

Krzysztof Korab (ur. w 1994 r. w Gliwicach) ukończył z wyróżnieniem Wydział Artystyczny Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Poza malarstwem zajmuje się również rysunkiem, rzeźbą, grafiką warsztatową, instalacjami artystycznymi, fotografią oraz tkaniną artystyczną.
Wyróżniony w konkursach Studencki obraz roku (2016 i 2017), jest laureatem nagrody publiczności w konkursie Studencka Grafika Roku 2017 oraz I nagrody w konkursie Studencki Obraz Roku 2018 (ASP, Katowice). W 2018 za pracę dyplomową, prezentowaną na ogólnopolskiej wystawie Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2018 w Zbrojowni Sztuki gdańskiej ASP, artysta otrzymał wyróżnienie honorowe.

Swoje prace pokazywał na wystawach zbiorowych, ale również indywidualnych – m.in. w katowickim Rondzie Sztuki, Krakowie i hiszpańskiej Barcelonie (Tkaniny artystyczne).

Na stronie krakowskiej galerii Szara Kamienica Marta Kudelska pisze o obrazach Koraba przy okazji wystawy Ogród rozkoszy ziemskich: Wielkoformatowe prace (…) to rozczłonkowane fragmenty, majaczące cienie; są jak wewnętrzny mechanizm, który rozdrabnia i ściera wszystko, co trafia w jego tryby. (…) Wszystko to płynie, faluje, kołysze się w sobie znanym rytmie. Cielesność, brudna zmysłowość, jawi się jako malownicza apokalipsa, przed którą człowiek chce się obronić za pomocą emocji i dostępnych mu przeczuć. (…) nie ma centrum, jest tylko poczucie nagłej utraty sił, balansowanie na granicy bezsilności, chaosu przepełnionego pasją, przechodzącego niezauważalnie w odurzenie i ciszę.

Cykl CICHO SZAAA !!!, składający się z tkanin artystycznych i obrazów, wyraża ciszę zamkniętą w niespokojnym ciele. Cisza pozornie przynosi spokój, pomaga wrócić do równowagi i harmonii, symetrii. Świat, który jest ogromnie intensywny w bodźce, nie pozwala się zatrzymać i doprowadza do szaleństwa. Cisza wydaje się być ratunkiem, pomaga odzyskać dystans i nabrać sił do zmagania się z rzeczywistością.

Z drugiej strony w ciszy rodzi się chaos i dezorganizacja myśli. W ciszy dzieje się ból i samotność, brak decyzyjności, a przez to wariactwo, szaleństwo.

Cykl pokazuje ciszę w szaleńcu, wariacie, który emanuje energią i pozytywnym nastawieniem do świata, ale nie radzi sobie z nadmiarem myśli i planami, oczekiwaniami na przyszłość.

W pracach czuć krzyk, rozdzieranie, eksplozje emocji, które nie mogą wydostać się przez zamknięte usta.